قساوت در انتظار

فرح نوتاش           قدرت زنان                28 فروردین 1393    

نه تنها افرادی که حکم رأی بر بازداشت مبارزان دگراندیش را در رژیم دیکتاتوری سراسر فساد جمهوری اسلامی انگلیسی صادر می کنند ظالم اند، و نه تنها افرادی که اقدام به دستگیری ، حبس و شکنجه و اعدام مبارزان می کنند ظالمند و قسی القلب، بلکه قساوت در انتظار مبارزین از افرادی که ظالمانه حبس و شکنجه شده اند بس دردناک تر از قساوت دشمن است.

مبارزینی که به زندان می روند اکثرا افرادی از میان خیل عظیم مبارزانند که دست کثیف رژیم فاسد ایران تصادفا به آن ها رسیده است . و حال دیگر نه تنها جان و تنشان در معرض شکنجه ظالمانه و

مرگ قرار می گیرد ، بلکه زمانی هم که به اصطلاح آزاد می شوند ، (که همواره تحت نظرند) ، ماهیت وجودشان توسط مبارزین دیگر به زیر سئوال برده می شوند و این نه تنها مایۀ تأسف که نهایت شرمساری است .

ای شمایانی که چنین ظالمانه اظهار نظر و چنین قسی حکم صادر می کنید آیا غافلید از این که دقیقا در راستای خواست رژیم آدم خوار اقدام می کنید ؟

آرزوی رژیم در این است که تمامی دگر اندیشان را یک جا و یک شبه نابود کند و اگر از وحشت جوامع بین المللی قادر به برآوردن آرزوهای خویش نبوده ، شما این کار را برایش می کنید.

و به ترور شخصیت افراد می پردازید .

آیا حتا برای یک روز چشمان خود را بسته و در تاریکی اطاقی نمور و بس کوچک ، تنها بسر

برده اید ؟ هنوز سخن از شکنجه تن ، ناسزا و فرسایش روانتان در میان نیست . آیا حالت دق در تنهایی را تجربه کرده اید؟ آیا ناله و ضجه دیگر شکنجه شونده گان را در همان حال ، برای چند لحظه ای هم که شده متصور شده اید ؟ آیا استشمام بوی ادرار های مکرر زندانیانی که اجازه رفتن به توالت را نداشتند ودر همان سلول مجبور به برآوردن نیاز خود بودند تصورش برایتان مقدور بوده است ؟

و هزاران آیای دیگر که با دقت در کوتاه کردن مطلب بخاطر وقت کم افراد به قلم آورده نمی شود . این ها عزیزان و یاران ما از تمامی سازمان ها واحزاب بودند که چنین مظلومانه زندگی خود را در

کنج زندان هاسپری کردند ، شما نیز آن ها را مرده می خواهید، و گر نه زیر سئوال خواهند ماند.

این فریاد درد را به کجا بریم ؟ جواب پوچی عمیقی که در رگ و جان این مبارزین می دود با کیست ؟

بگویید سهم آنان از این زندگی چیست ؟ مبارزان اگر به زندان برده شدند فقط در صورت اعدام پذیرفته خواهند شد؟!

بهتر است به خود آییم و بیاد آریم که تمام مبارزۀ ما برای عزت و احترام به ذات انسان است.

خرد کردن انسان هرگز کار ما نیست. اگر ما خود به ارزش های معنوی هم رزمان خود واقف نباشیم و به مبارزات آنان با احترام ننگریم ، که باعث مسرت رژیم سراسر جانی شده ایم .

آنچه که در جامعۀ ما عادی به نظر می رسد زندان، شکنجه و اعدام شدن مبارزین است . خیر...

هرگز ما چشم به حقوق انسانی هیچ فردی نخواهیم بست .

ما وظیفه ای جز همدردی و کمک به تمامی زندانیان و احترام به تمامی آزاد شدگان نداریم .

ما هرگز اجازه آزار هیچ فردی را بخصوص که او زندانی هم بوده باشد نداریم .

ما هرگز هم رزمان خود را به رژیم نمی بخشیم و هرگز به آنان پشت نمی کنیم.

حمایت از آنان را وظیفه راستین خود می دانیم . کسی که اقدام به ترور شخصیت مبارزین می کند ، خود را به عنوان تروریست و شکنجه گر معرفی می کند و برای زدودن این ننگ ابدی راهی جز

عذر خواهی و پوزش نمی ماند .

این یک اصل است ، بردن افراد مخالف ما زیر علامت سئوال ، اعمال دیکتاتوری و قهر نظری است .

راه رفتن با مهر خیانت ، و چپ و راست به این و آن مهر زدن ، ترور شخصیت است و هم جنس تروریسم . و نهایتا این که ، هر مبارز قبل از ورود به میدان مبارزات اجتماعی ، بهتر است وجود خود را از کراهت چرکین خود و سازمان مرکزی، پالایش دهد ، تا میدان مبارزه آلوده نشود .

با عمیق ترین و خالصانه ترین همدردی با تمام زندانیان سیاسی و خانواده های رنج دیدهاشان .

و احترام قلبی به تمام مبارزین آزاد شده. آرمان ما ، فردای بی زندان ، بی شکنجه بی اعدام .