تا به غروب

با یاد تو زیستن

با یاد تو گریستن

با یاد تو

از طلوع تا به غروب

با یاد مهر و صفای تو ریستن

با یاد تو... ای یگانه

ای با تمام بدی ها بیگانه

آرام و قرار غمزدگان

غمگسار دردمندان و محرومان

درخشنده در یادها چون آفتاب

ای همه شکوه نکویی و لطف

استاد واژه های مهر آگین

همچون لطافت مهتاب

غمت در جای جای دلم ریشه دواند

غمت مرا به پرتگاه سیاه هیچ کشانده

فرح نوتاش

تهران شهریور 1369

www.farah-notash.com