بهار آمد عزیزم جان خواهر
بیادت روز و شب نالان خواهر
بهار آمد تو در خاکی عزیزم
به خاطر ها چو گل پاکی عزیزم
بهارم بی تو جانا گشته خاموش
نگردد داغ تو هرگز فراموش
بهار آمد چمن بی توست ای گل
زمستانست بهاران بی تو سنبل
بنفشه در غمت سر در گریبان
گلایل در فراغت زار و گریان
گرفتم بوی تو کوچه به گوچه
زغم پژمرده هرچه یاس پیچه
نشسته شبنم غم روی شبو
کجا...کی با فراقت من کنم خو
فرح نوتاش
تهران اردیبهشت 1370
Book 1
www.farah-notash.com
